Interview Brouwer: ‘Heb mezelf een tijdlang onderschat’

De Nederlandse mannen doen het de laatste jaren uitstekend bij Libéma Open. Na triomftochten van Tim van Rijthoven en Tallon Griekspoor, gooit Gijs Brouwer (met opnieuw Griekspoor) deze week hoge ogen. Zijn vizier is nu gericht op het finaleweekend.

Je versloeg in de vorige ronde voormalig kampioen Adrian Mannarino in twee rappe sets. Dat moet een bijzondere zege voor je zijn?
‘Gezien het niveau dat ik haalde tegen iemand met zo’n ranking was dit misschien wel mijn mooiste overwinning ooit. Op de baan heb je het niet zo in de gaten, maar achteraf had ik het gevoel dat ik de hele tijd alles onder controle had. Vorig jaar deed ik het op Wimbledon tegen Alexander Zverev ook uitstekend, al verloor ik toen. Die wedstrijd helpt me herinneren wat ik kan op deze ondergrond.’

Wat is het eerste gevoel dat elk jaar weer binnenkomt bij je eerste stappen op gras?
‘Lekker vertrouwd! Je moet wat aanpassen qua bewegen en je achterzwaai een beetje inkorten, maar dat ligt me wel. Ik ben begonnen op kunstgras bij tennisvereniging De Drieban in Venhuizen en heb veel op tapijt getraind. Ook dan moet je laag zitten en snel bij de bal zijn.’

Het blijft een leuk feitje dat jij in Houston, Texas ter aarde kwam. Heb je een band met je geboortestad?
‘Niet echt, maar het ATP-toernooi dat er gehouden wordt doe ik altijd met plezier aan mee. De meeste fans daar weten inmiddels verrassend goed wie ik ben. Zeker na de afgelopen twee edities, toen ik eerst de kwartfinale haalde en een jaar later zelfs de laatste vier.’

Als je in een tijdmachine kon stappen, naar welk tijdperk zou je dan reizen?
‘De Verenigde Staten in de jaren vijftig, om de American Dream te volgen.’

Wat is de grootste misvatting die fans hebben over het leven als prof?
‘Dat je lekker naar verschillende landen gaat en de toerist uit kan hangen. In werkelijkheid zie je vooral het hotel en de tennisbaan, tenzij je vroeg verliest en ineens een paar vrije dagen hebt tot het volgende toernooi.’

Wat ga je vast en zeker doen wanneer je tennisloopbaan voorbij is?
‘Kinderen krijgen. Dat wil ik honderd procent. Nu kan dat nog niet en hoeft dat ook niet. Ik moet er niet aan denken eerlijk gezegd om met kinderen te moeten reizen op de tour.’

Wat had je graag tien jaar geleden al geweten?
‘Wat mijn hoogste niveau gaat zijn. Hoe goed ik kan spelen. Als ik zou voelen wat ik nu voel en zou weten wat ik nu weet, denk ik dat ik wat eerder in de top200 had gestaan. Ik heb mezelf denk ik een tijdlang onderschat.’

Had je als kind ergens een obsessie mee?
‘Machines die je snel vooruitbrengen. Bootjes, raceauto’s, crossmotoren. Ik ben wel een beetje een snelheidsduivel.’

Als je hier gezellig een barbecue zou kunnen organiseren en drie speciale gasten mocht uitnodigen uit heden of verleden, wie zijn er dan zeker bij?
‘Roger Federer, Brad Pitt en mijn overleden opa. Dat zouden leuke gesprekken worden. Als hij toch in de buurt van een grasbaan is, dan zou ik de backhand slice van Federer wel eens willen ervaren.’